خانه صنعت، معدن و تجارت استان تهران
نوشته های مرتبط
شاید تشکل‌ها نقش خود را به خوبی ایفا نمی‌کنند
رامین سمیع‌زاده، عضو هیات‌مدیره و دبیرانجمن صنفی مبلمان و دکوراسیون در گفت‌وگو با صمت تصریح کرد: کارگاه‌های تولیدی که عضو تشکل‌های رسمی نباشند زیاد هستند. در مجموع کارگاه‌های بدون مجوز در همه صنایع وجود دارند. شاید یکی از دلایل این باشد که کارگاه‌های تولیدی منافع حاصل از شناسنامه‌دار کردن کارگاه خود را کمتر از مضرات بدون مجوز ماندن می‌بینند. به عبارتی در صورت ثبت مجوز و نشانی کارگاه باید پاسخگوی تامین اجتماعی و مالیات باشند. نکته دیگر این است که شاید عملکرد تشکل‌ها و اتحادیه‌ها با هم تداخل دارد و موازی هم هستند. به این معنی که تشکل‌ها نقش خودشان را به خوبی ایفا نمی‌کنند و بلندگوی واحدهای تولیدی نیستند. ممکن است اختیارات و ابزار کافی هم نداشته باشند. وی افزود: نکته دیگر این است که واحدهای بدون مجوز فکر می‌کنند اگر واحد خود را ثبت کنند آیا از حمایت و امنیت تشکل‌های مربوط خود برخوردار می‌شوند؟ البته این به معنی حمایت از واحدهای بدون مجوز نیست بلکه در راستای بررسی این چالش گفته می‌شود. سمیع‌زاده با اشاره به لزوم نگاه همه‌جانبه به وجود معضل واحدهای زیرپله‌ای گفت: شاید در به وجود آمدن این مشکل تقصیر فقط بر گردن این واحدها نباشد و به‌طور قطع سازمان‌ها هم مقصرند. واحد تولیدی که بخواهد شناسنامه و پروانه بگیرد باید برای آن احساس امنیت، حمایت و همکاری فراهم شود. وی با اشاره به اینکه نباید واحدهای غیرمجوز را محکوم کنیم، افزود: باید درنظر بگیریم که ممکن است تشکل‌ها و اتحادیه‌ها هم وظایف خود را به‌درستی انجام ندهند.
ضرری که زیرپله‌ای‌ها به صنعت نساجی می‌زنند
علیرضا حائری، دبیر انجمن نساجی ایران در گفت‌وگو با صمت ابراز کرد: بیشتر واحدهای زیرپله‌ای نساجی در بخش تولیدی پوشاک هستند. واحدهای بزرگ صنعتی همچون ریسندگی، بافندگی و قالیبافی به‌دلیل داشتن خط تولید عریض و طویل نمی‌توانند زیرپله‌ای فعالیت کنند. تعدادی از واحدهای بدون مجوز هم در بافندگی‌های تریکو، بافت لباس زیر و جوراب‌بافی فعالیت می‌کنند. در کل صنعت پوشاک، ۲۰ تا ۳۰درصد به صورت زیرپله‌ای هستند که در تمام مجموعه صنعت نساجی ۵درصد برآورد می‌شود. حائری با اشاره به ضررهای واحدهای تولیدی زیرپله‌ای برای صنعت نساجی گفت: این واحدها چون نام و نشان ندارند با نشان(برند)های تقلبی باعث بدنام شدن واحدهای تولیدی استاندارد می‌شوند.
صنعت کفش هم زیرپله‌ای دارد
علی لشگری، رییس جامعه مدیران و متخصصان صنعت کفش با بیان اینکه بیشتر واحدهای غیرمجوز صنعت کفش در حوزه خیاطی و رویه‌سازی هستند به صمت عنوان کرد: زمانی که هزینه‌های زیادی برای یک واحد تولیدی وجود داشته باشد این واحد تولید تعدیل نیرو می‌کند. زمانی هم که تعداد نیروی یک واحد تولیدی به زیر ۱۰ نفر برسد از مولفه‌های استاندارد دور می‌شود. از آن گذشته خطرهای بسیاری از لحاظ رفاهی برای این واحد تولیدی وجود دارد. از این‌رو باید این واحدهای غیررسمی ساماندهی شوند و فرصت اشتغال پایدار داشته باشند. در تکمیل مباحث گفته شده این مطلب را هم باید اضافه کرد که واحدهای تولیدی در گام نخست باید ساماندهی شوند. برخی از تولیدات صنعتی هنوز اتحادیه مستقل و جداگانه‌ای ندارند همچون چسب و ظرف‌های یکبار مصرف. نبود اتحادیه و تشکل خاص و مستقل به نبود ساماندهی از سوی سازمان‌ها دامن می‌زند. پژمان اسدی، تولیدکننده ظرف‌های کاغذی و مدیرعامل شرکت «کاج‌کاپ» نیز در گفت‌وگو با صمت بیان کرد: ۷۰ تا ۸۰درصد کارگاه‌های ساخت ظرف‌های یکبار مصرف بدون مجوز هستند زیرا سختگیری زیادی برای دادن مجوز وجود دارد. از این‌رو شاید بتوان نتیجه گرفت که وجود واحدهای زیرپله‌ای، معلول نبود تشکل‌ها یا نبود ساماندهی و نظارت از سوی سازمان‌ها باشد.
