خانه صنعت، معدن و تجارت استان تهران
نوشته های مرتبط
در باور هیچ‌کس نمی‌گنجد، آدم از روز داغ گرما زده، بتواند چشم باز کند به یک روز پاییز که البته کمی هم خنکی می‌زند به صورت آدم‌های عاشق زندگی، و پاییز نه خرامان و دامن از دست داده،
که حیران و گرماخورده از راه رسیده و دیگر به هیچ سایه‌ای احتیاج نیست… مهم شکم پر ساختن است برای زندگی و کار کردن بی‌هیچ التماس و مکافاتی، که اگر کار نباشد اصلا امید نیست، کار هم فقط وزارت و مدیرکلی و ریاست و امر و برو و بیا نیست، دست است که خدا هنرمندانه به هر کودک تازه متولد شده و حتی جنین داده است و این کودک من هستم و تو و او، یکی آمیخته به ثروت و پول و ارثیه برجا مانده از زحمت پدر و مادر به حلال یا به حرام، که ماندن یا نابودی‌اش نشان خواهد داد تا چقدر حلال یا حرام بوده است.
یکی زحمت کشیده و منتظر برای فرداهایی که باید از راه برسد و دیگری چشم دوخته تا شاید جهان و روزگار تفضل کند و چشمی بیندازد به زمانی که در حال رفتن است و تو که ماندگار نیستی، ثانیه به ثانیه می‌گذرد و این عمر گران‌قیمت و گران‌بها می‌رود به خوشی یا ناخوشی، به اندوه یا شادی، به چشم گشودنی برای رسیدن به آرزوها و بالاخره هر راه که بروی و هر کار که پیشه کنی، کسب و کارت باید آباد باشد و هیچ راه گریزی هم نیست، آن خستگی بعد از کار روزانه را یادت هست؟ شیرین و زندگی‌ساز و آرزومند، هر کس به هنگام آمدن به خانه کیسه‌ای داشت پر از نیازهای خانگی فردا و با رسیدن به خانه و دیدن همسر و فرزندان دل شاد می‌کرد و به صفای سرشب چایی می‌نوشید…
و به هنگام صبح و رفتن سرکار یاد خدا می‌کرد و چشم به آسمان آبی می‌دوخت و بلند می‌گفت:
خدایا، خودت روزی‌رسانی، امروزم را تو سروسامان بده، خانواده‌ام را به خودت می‌سپارم، سلامتم بده…
و قفل بزرگ در دکان به سلامی و علیکی با همسایه‌ها باز می‌شد و با لبخندی مشتری‌های از راه رسیده را تهنیت می‌گفت و چنین بود که بیکاری نبود، حتی اگر به زحمت فراهم می‌آمد زندگی…
کسب‌وکار و درآمدسازی بخش مهمی از زندگی بود، هر کاری در هر اندازه برای زندگی بد که نبود…
