اقلیم کشور ایران گرم و خشک است، بارش در کشور ما ۱/۳ و تبخیر ۳ برابر اروپاست. کشورمان گنجینه عظیم ذخایر ژنتیک و گونههای منحصربهفرد گیاهی با ویژگیهای متنوع دارد که هریک سرمایه ژنتیک فوقالعادهای برای استفاده در روشهای به نژادی هستند؛
از سویی زمین فراوان داریم به نحوی که به دلیل کمبود منابع آب از حدود ۵۸میلیون هکتار زمین قابل کشت کشور تنها ۱۸میلیون هکتار زیر کشت میرود و بزرگترین سرمایه خاک ما در مناطق کویری و استانهای مرزی بوشهر، هرمزگان و سیستان و بلوچستان بایر رها شده است. بزرگترین سرمایههای آبی ما در دریای عمان و خلیجفارس است که به دلیل شوری قابل بهرهبرداری در کشاورزی نیست. این در حالی است که بهطور تقریبی ۵۵درصد سبد غذایی ما وابسته به واردات است و همواره از فهرست ۱۰ کالای دارای بیشترین حجم واردات حداقل ۶ مورد مرتبط با غذا و کشاورزی است و از ۲۰ کشور فقط بذر صیفیجات را وارد میکنیم. شرکتهای بزرگ امنیت غذایی جهان را در دست دارند. بیش از ۲۵ دانشکده و پژوهشکدههای مرتبط با کشاورزی و هزاران استاد و دههاهزار دانشجو در رشتههای بیوفناوری و کشاورزی در کشور وجود دارد و واردات رسمی سالانه سموم کشاورزی حدود ۹۰۰میلیون دلار است که به دلیل کاهش ظرفیت باروری و قابلیت خاک و وجود آفات و بیماریهای گیاهی بهطور تقریبی ۵ برابر سرانه مصرف سم در اروپا همراه غذا سم مصرف میکنیم. بقایا و سم زیادی از طریق محصولات کشاورزی یا آب همراه در مزارع شالیکاری به سفرههای آب زیرزمینی راه مییابد، از طریق پای شالیکاران، سم جذب بدن کشاورز در مزرعه میشود و تبخیر آن هم هوا را آلوده میکند و بروز سرطان و بسیاری از بیماریهای دیگر ازطریق این سموم اثبات شده است.
نشست «تراریخته، زوایا و دیدگاهها» ۲۵ آبان با حضور بهزاد قرهیاضی رییس انجمن علمی ایمنی زیستی ایران، محمود تولایی رییس انجمن ژنتیک ایران، منصور امیدی استاد ژنتیک دانشگاه تهران در باشگاه دانشجویان دانشگاه تهران و به همت انجمن علمی زراعت گیاهپزشکی و بیوفناوری برگزار شد.