راهکارهای عملی
اما چه راههایی برای عملی شدن طرح ساماندهی نظام تعطیلات کشور که سالها است پرونده آن باز مانده وجود دارد؟
در این باره نیز کارشناسان نظرات گوناگونی داشته و پیشنهادهای مختلفی را ارائه کردهاند که از آن جمله باید به راهحل سینا کلهر، پژوهشگر مرکز پژوهشهای مجلس اشاره کرد. کلهر میگوید: «برای کنترل تعطیلات متغیر تقویم که یکی از دلایل مهم مورد توجه قرار گرفتن بحث تعطیلات در میان کارشناسان و مسوولان کشور بوده، لازم است یک سیستم برنامه ریزی متغیر نیز وجود داشته باشد تا از این طریق آشفتگیها به حداقل برسد.» وی میافزاید: «در ۲ ماه پایانی هر سال، دولت میتواند تقویم تعطیلات کشور را برای سال بعد اعلام کند و به این ترتیب امکان برنامهریزی برای خانوادهها، سازمانها و ادارات دولتی و خصوصی نیز محفوظ خواهد ماند.» کلهر با تاکید بر اقدامات و برنامههای گام به گام و پرهیز از ارائه راهحلهای مقطعی تاکید میکند: «در این روش انعطاف زیادی وجود دارد و میتوان در هر سال با توجه به شکل قرار گرفتن تعطیلات، تصمیمات مقتضی را اتخاذ کرد. برای مثال اگر در یک سال عید غدیر و قربان مصادف شد با شهریور، در آن سال میشود فاصله میان این دو عید را تعطیل اعلام و در عوض چند تعطیلی دیگر را حذف کرد. همچنین این در خصوص تعطیلاتی که با مناسک خاصی همراه نباشند صدق میکند.» او ادامه میدهد: «در این صورت نهتنها به حساسیتی دامن زده نمیشود بلکه با تاکید بیشتر بر برخی مناسبتها، امکان گفتمان در این خصوص نیز به بهترین صورت فراهم شده و به این ترتیب از مقاومتها کاسته میشود.»
دکتر ناصر رضایی عضو پژوهشکده گردشگری سازمان میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری نیز معتقد است که برای گذشتن از سد این حساسیتها، آن هم با کمترین هزینه، لازم است میان دستگاهها و نهادهای مسوول و درگیر با این طرح، نوعی همدلی ایجاد شود و در غیر این صورت، راهحلی که وجود خواهد داشت حرکتی آهسته و پیوسته و مبتنی بر مطالعه و شکلگیری گفتمان در باب این موضوع است. حسین ساسانی عضو اتاق بازرگانی تهران و رئیس کمیته توسعه پایدار فرهنگستان علوم یکی دیگر از افرادی است که در این باب به ارائه راهحل پرداخته است. وی در اینباره اظهار میکند: «برای باز شدن گره طرح ساماندهی تعطیلات، تمرکز بر تعدیل تعطیلات تقویم رسمی کشور و پس از آن تعطیلی دو روز آخر هفته، اشتباهی محض است؛ عاملی که در تمام این سالها مانع به نتیجه رسیدن این طرح شده است.»
ساسانی اضافه میکند: «لزوم کاهش تعداد روزهای تعطیل به نفع افزایش یک روز تعطیل به آخر هفته، غیرقابل انکار اما در حال حاضر نشدنی است؛ چرا که با مقاومتهای زیادی مواجه شده و عملا مساله ساماندهی تعطیلات با محوریت تعطیلی دو روز آخر هفته را به محاق خواهد برد.» وی پیشنهاد میدهد که بهتر است این پروژه در چند فاز انجام شود؛ فاز اول تصویب تعطیلی روز شنبه است و فاز بعدی تعدیل روزهای تعطیل رسمی تنها در اینصورت است که از حساسیتها کاسته شده و این طرح عملی میشود.
همه اینها درحالی است که معاون گردشگری سازمان میراث فرهنگی، صنایعدستی و گردشگری نیز چندی پیش اعلام کرد استانداریهای کشور نیز بر سر تعطیلی دو روز آخر هفته اجماع نظر دارند. وی اما تصمیمگیری نهایی درمورد ساماندهی تعطیلات را مستلزم یک نگاه کلان دانست و گفت: «برای این موضوع، نهادهایی نظیر سازمان میراث فرهنگی، وزارت کشور، وزارت آموزش و پرورش و دیگر مجموعههای ذیصلاح، نشستهایی انجام داده و اسنادی تدوین کردهاند و حتی جمعبندیهایی صورت گرفته است اما این مهم باید با طی یک همکاری و مشارکت بین دستگاهی حاصل شود.» با وجود همه این اظهارنظرها و درحالیکه هر از چندگاهی پرونده مفتوح طرح ساماندهی تعطیلات از سوی مسوولان مختلف ورق میخورد، اما دقیقا مشخص نیست که متولی اصلی این طرح چه نهادی است و چرا درحالیکه همگان با آن موافقند به مرحله اجرایی نمیرسد!