تولید نان صنعتی حدود یک دهه قبل در کشور به رسمیت شناخته شد. این درحالی بود که تحریمهای اقتصادی علیه ایران افزایش یافت و بسیاری از واحدهای صنعتی در تامین ماشینآلات با مشکل روبهرو شدند.
مشکلاتی که تا یک سال پیش، یعنی زمان رفع تحریمها تشدید میشد و کشورهای خارجی فشارها و محدودیتهای اقتصادی را بر ایران بیشتر میکردند. واحدهای تولید نان صنعتی که موظف بودند از دستگاههای تمامخودکار استفاده کنند مجبور به واردات این دستگاهها شدند و برای این امر از تسهیلات بانکی استفاده کردند. اکنون در حالی که یک سال از ورود این ماشینآلات به کشور نگذشته است، مدت تنفس تسهیلات به اتمام رسیده و واحدهای تولید نان صنعتی با بازپرداخت تسهیلات روبهرو شدهاند. در صورتی که آنها معتقدند برای این کار نیاز به تنفس بیشتری دارند تا بتوانند محصول مورد نظر را تولید کنند و به نقطه سربه سر اقتصادی برسند.
این عوامل در حالی است که تولیدکنندگان نان صنعتی با یکسانسازی نشدن نرخ خدمات و نبود فرهنگسازی مناسب برای مصرف نان صنعتی نیز روبهرو هستند و این دو مورد را هم به فهرست مشکلات خود در تولید اضافه کردهاند.