التهاب کلیه نخست از روی آزمایشهای عادی خون و ادرار تشخیص داده میشود. یافتن پروتئین در ادرار میتواند گویای این باشد که کلیهها به خوبی کار نمیکنند.
کلیهها دو اندام لوبیاشکل و اندازه مشت دست هستند که درست زیر دندهها و در ناحیه چپ و راست ستون فقرات قرار دارد. کلیهها، مواد ناخالص و آب اضافی را از خون خارج ساخته و حدود ۱۲۰ تا ۱۵۰ کوارت (معادل ۹۸/۰ لیتر) از خون را به طور روزانه تصفیه میکنند. هر کلیه متشکل از هزاران ساختار به نام گردیزه است که در آن عمل اصلی تصفیهسازی خون انجام میشود. در گردیزهها، یک فرآیند پاکسازی دو مرحلهای انجام میشود و آنچه بدن به آن نیاز دارد، از آنچه نیاز ندارد و باید از شرش خلاص شود، تفکیک میشود.
فیلتری به نام گویینه، سلولهای خونی و پروتئین را در حیطه خود قرار میدهد، بعد آب و مواد زائد را به فیلتر دوم میفرستد که آن را نایچه مینامند. مواد معدنی در نایچه جمع میشوند. بعد از آن، چیزی که به جا میماند در قالب ادرار بدن را ترک میکند. التهاب کلیه نوعی بیماری است که در آن نایچههای کلیه و بافتهای همجوار آن عفونی شده و همین مسئله به کلیه آسیب وارد میکند.
زمانی که کلیهها آسیب میبینند، نمیتوانند عملکرد درستی داشته باشند. مواد زائد و رسوبات در آن تجمع پیدا کرده و منجر به بروز مشکلات جدی سلامت میشود. اگر این بیماری خیلی حاد باشد یا مدت زمان زیادی ادامه یابد، منجر به نارسایی کلیه میشود.
انواع التهاب کلیه
گلومرولونفریت حاد: این نوع التهاب کلیه میتواند به ناگهان بعد از یک عفونت شدید مانند گلودرد میکروبی، هپاتیت و یا HIV تشدید پیدا کند. از طرفی ممکن است زخم آکله هم سبب بروز آن شده و بیماریهایی که شیوع کمتری دارند مانند سندروم گودپاسچر و یا گرانولوماتوز همراه با پلیآنژیت (GPA) هم مسبب آن باشد. این بیماری به مراقبتهای شدید پزشکی به منظور پیشگیری از آسیب نیاز دارد.
سندروم آلپورت: این بیماری میتواند به نارسایی کلیه و نیز مشکلات بینایی و شنوایی بیانجامد. این بیماری اغلب در خانوادهها رخ داده و در مردان حادتر است.
گلومرولونفریت مزمن: این بیماری به کندی پیشرفت کرده و در مراحل اولیه، تنها علائم کمی از خود نشان میدهد و میتواند سبب آسیب به کلیه و نارسایی آن شود. این بیماری اغلب در خانوادهها بروز پیدا کرده و ممکن است بعد از بروز یک بیماری حاد، شدید شود.
نفروپاتی IgA: یکی از شایعترین التهابهای کلیه سوای بیماریهای مرتبط با دیابت یا زخم آکله، همین بیماری است. این بیماری زمانی تشدید پیدا میکند که مواد زائد و رسوبات پادتنها در کلیه شکل گرفته و سبب التهاب میشوند. این بیماری در مردان شایعتر از زنان بوده و به ندرت در جوانان بروز پیدا میکند چرا که علائم اولیه آن به راحتی قابل شناسایی نیست. این بیماری را میتوان با داروهای مربوط به فشار خون درمان کرد.