آینده فعالیت‌های صنعتی در جهان

به نقل  از دنیای اقتصاد: براساس این گزارش ایجاد صنعت رقابت پذیر اولویت بسیاری از کشورها در آینده خواهد بود. از این رو انتظار می‌رود تمایل دولت‌ها به دخالت در اقتصاد هم در کشورهای توسعه یافته و کشورهای توسعه نیافته افزایش یابد. در این خصوص نیز برخی از کارشناسان آمریکایی و ژاپنی دخالت دولت برای حفظ رقابت‌پذیری صنعت در آینده را تجویز می‌کنند. علاوه بر این کشورها، اقتصادهای نوظهوری مانند چین و روسیه نیز استفاده از صندوق‌های ذخیره ثروت، شرکت‌های دولتی همچنین ارتقای کارآفرینی با استفاده از الگوی «سرمایه داری دولتی» را در دستور کار خود قرار داده‌اند. حتی کشورهای نفتی حاشیه خلیج فارس نیز به دنبال متنوع کردن اقتصاد خود از طریق ایجاد رقابت پذیری هستند.ازسوی دیگر با توجه به سرمایه‌گذاری عظیم دولتی در بخش صنعت، شرکت‌ها در اقتصادهای نوظهور می‌توانند به‌عنوان بازیگران جهانی جدید ظهور کنند و روابط حاکم بر بازار جهانی را برهم زنند.

۵ عامل اثر گذار

با توجه به این گزارش می‌توان گفت از میان ۵‌عامل موثر بر سیاست‌های صنعتی جهانی شدن اقتصاد مهم‌ترین روند آتی در فعالیت‌های صنعتی محسوب می‌شود. براساس این گزارش یکی از جنبه‌های جهانی شدن که در آینده نیز تداوم خواهد یافت، افزایش برون‌سپاری فعالیت‌های صنعتی و سازماندهی جدید الگوهای مالکیت و جغرافیایی تولید خواهد بود. در نتیجه این تغییرات انتظار بر این است که فعالیت‌های صنعتی بیش از پیش تکه‌تکه و خرد خواهند شد. این به آن معنا است که جریان تجارت جهانی بیشتر بر کالاهایی متمرکز خواهد شد که به‌دست مصرف‌کننده نهایی نمی‌رسند، بلکه برای تولید کالای نهایی در طول زنجیره ارزش جابه‌جا می‌شوند.

باور عمومی بر این است که کشورهای توسعه‌یافته بر فعالیت‌ها و بخش‌هایی متمرکز می‌شوند که ارزش افزوده بیشتری خلق می‌کنند و برعکس کشورهای در حال توسعه بر بخش‌های کاربر تمرکز می‌یابند که ارزش افزوده کمتری ایجاد می‌کنند. اما به‌نظر نمی‌رسد که این وضعیت در آینده تداوم داشته باشد؛ زیرا کشورهای در حال توسعه تلاش بیشتری دارند که به میزان بیشتری به فعالیت‌های ارزش‌آفرین بپردازند. یکی از نمودهای جهانی شدن توسعه زنجیره‌های ارزش جهانی و همگرایی سریع مناطق جغرافیایی جدید در اقتصاد جهانی است که سبب شده است تا فشار رقابتی روزافزونی بر کشورهایی که به‌طور سنتی در بخش صنعت فعال بودند، وارد شود. به‌طور خاص، چین، برزیل و هند رشد صادرات صنعتی بسیار بالایی خواهند داشت. اگرچه به‌طور سنتی مناطق نوظهور اقتصادی در جهان به‌عنوان کارخانه‌های مونتاژ تصور می‌شوند؛ اما روند جهانی نشان می‌دهد که این کشورها سرمایه‌گذاری سنگینی برای افزایش دانش فنی و ارتقای صنعتی انجام می‌دهند. در نتیجه انتظار بر این است که این کشورها به‌طور روزافزون نقش مهم‌تری را به‌عنوان عرضه‌کنندگان و رقبای جهانی کشورهای صنعتی قدیمی، بازی کنند.