نکات کلیدی سیاستگذاری در ایران
با توجه به این گزارش ایران باید سه سیاست را برای تاثیرگذاری صنعتی با نگاه به آینده در دستور کار خود قرار دهد. این سیاستها عبارتند از:
۱- جهانی شدن نظام تولید و ضرورت کسب جایگاه مناسب در آن. همان طور که این گزارش اعلام میکند، زنجیره ارزش جهانی در حال تکهتکه شدن و خرد شدن است و به بیان دیگر به سرعت در حال تخصصیتر شدن است. در این نظام جهانی رقابت شدید حرف اول و آخر را میزند. بنابراین لازم است تا سیاستگذاران کشور به دنبال سیاستهایی باشند که براساس آن بنگاهها و بخش صنعت داخلی بتوانند سهم و جایگاه شایستهای در نظام تولید جهانی برای خود کسب کنند.
۲. ضرورت توجه به کسب و تعمیق دانش فنی: همان طور که بیان شد، کشورهای در حال توسعه سرمایهگذاری قابل توجهی در کسب و تعمیق فناوریها و دانش روز خواهند داشت. این موضوع به حدی جدی است که باعث به چالش کشیدن کشورهای صنعتی و توسعه یافته شده و جایگاه آنها را به خطر انداخته است. این موضوع ضرورت توجه جدی به سرمایهگذاری در دانش و فناوریهای پیش رو در کشور و رفع موانع تجاریسازی آنها را گوشزد میکند. ضعیف بودن پیوند بین صنعت و دانشگاه در ایران گرچه معضلی ساختاری و طولانی است، اما به هر حال حفظ جایگاه بخش صنعت در نظام تولید جهانی ضرورت حل این معضل را بیش از پیش گوشزد میکند.
۳. توجه به بازار رو به رشد کشورهای در حال توسعه و اقتصادهای نوظهور: پیام مهم این گزارش ظهور قدرتهای جدید اقتصادی در دهههای آینده در میان اقتصادهای نوظهور است. بنابراین اگرچه این کشورها تاکنون بهعنوان کارخانههای بزرگ جهان مطرح بودهاند، اما افزایش ثروت در میان آنها سبب شکلگیری قطبهای جدیدی بهعنوان بازار مصرف در این کشورها شده است که توجه به آن میتواند فرصتهای مناسبی برای صنایع کشور فراهم کند. این موضوع به معنای بیتوجهی یا افول بازارهای سنتی در اروپا و آمریکای شمالی نیست، بلکه به این معناست که نباید از بازارهای جدید برای کسب سهم از بازار جهانی غافل شد.