سرانجام دولت تصمیم گرفت تا واحد پول ملی را اصلاح کند. در حالی که از سال های پایانی دهه ۸۰ صحبت از اصلاح واحد پول ملی و حذف سه صفر از آن به دلیل انباشت تورم و کاهش ارزش پول ملی بود دولت دیروز تغییر این واحد از ریال به تومان را تصویب کرد که عملا به معنی حذف یک صفر از پول ملی است.
خبر تصویب تغییر پول ملی از آنجا که بدون پیش زمینه بود برای اغلب کارشناسان اقتصادی غافلگیر کننده بود و نظرات مثبت و منفی در اینخصوص ارائه دادند. اگرچه بهنظر میرسد تصمیم دولت از این جهت که در راستای تطابق «فرهنگ پولی» با «درک عمومی» است یک قدم رو به جلو محسوب شود، اما از نظر کارشناسان، با توجه به اینکه تاکنون صحبت از حذف سه صفر و چهارصفر از پول ملی شده است، حذف یک صفر، هزینه یک اصلاح بزرگ را دارد، اما نمیتواند مزایای سیاستهای قبلی را به همراه داشته باشد.
بسیاری از موافقان تغییر واحد پول از ریال به تومان موافق این هستند که این روند با آنچه در واقعیت اقتصاد کشور میگذرد، تطابق بیشتری دارد. از سوی دیگر، خطاهایی نظیر عملیات بانکی برای مردم کاهش مییابد و قرائت و مقایسه آمارهای اقتصادی به سهولت انجام خواهد شد. از سوی دیگر، بسیاری از کارشناسان معتقدند که باید قبل از این تغییر، منافع و مزایای آن مورد ارزیابی قرار گیرد و پس از آن این اصلاحات صورت گیرد. بهعنوان نمونه، از نظر کارشناسان باید تغییر واحد پول در زمان تثبیت تورم پایدار به زیر ۵ درصد صورت گیرد و همزمان باید انتظارات تورمی مدیریت شود. همچنین به نظر میرسد در حال حاضر، سیاستهایی مانند اصلاح نظام بانکی، در اولویت بیشتری قرار دارد و اگر قرار باشد مجموعه دولت و بانک مرکزی، هزینهای بپردازند، مناسب است که تمرکز بر اصلاح نظام بانکی باشد. بر اساس بررسیهایی که صورت گرفته است. این تغییرات باید در دفاتر حسابداری نیز صورت گیرد که این روند نیز بیهزینه نخواهد بود. علاوه بر این باید برآورد هزینه امحای اسکناسهای قدیمی و چاپ اسکناس جدید نیز مورد ارزیابی قرار گیرد. بنابراین اگر چه این سیاست در نگاه اول میتواند یک سیاست مطلوب به نظر برسد، اما باید ابعاد آن دقیقا بررسی شود تا بتواند اثرگذاری مناسبی در اقتصاد کشور داشته باشد.