بینالی ییلدریم، نخستوزیر جدید ترکیه، چندی پیش خواستار از سرگیری روابط تجاری و دیگر روابط کشورش با مصر شد اما بار دیگر تاکید کرد که آنکارا «کودتا علیه دموکراسی» سال ۲۰۱۳ را نمیپذیرد. مصر نیز در پاسخ خواستار پذیرش رسمی رهبر جدیدش شد.
یاسار یاکیس، وزیر خارجه سابق ترکیه میگوید امتناع از به رسمیت شناختن السیسی به «عقیده ثابت» اردوغان تبدیل شده است. یاکیس که یکی از موسسان حزب حاکم ترکیه و سفیر سابق ترکیه در مصر است، میگوید: «دولتهای ترکیه و مصر نباید با هم مشکلی داشته باشند. مصر یک شریک اساسی در همه کارهایی است که در خاورمیانه باید انجام شود و ترکیه خود را از این حمایت محروم کرده است.» وی افزود که اردوغان با پیروی بیش از حد از ریاض یک اشتباه استراتژیک بزرگ را مرتکب شده است. وی میگوید: «ترکیه نباید خطر دشمنی با ایران را به جان بخرد. همین حالا هم تا حد زیادی در این راه پیش رفته است و ترکیه در آینده از آن زیان خواهد دید، درست وقتی که منافع ترکیه و عربستان شروع به واگرایی میکنند.» البته تا حدودی تغییر در رویکرد خود عربستان در قبال اخوانالمسلمین باعث نزدیکیاش با ترکیه شده است. از زمان برکناری مرسی، ریاض در کنار امارات و کویت به حامی مالی بیقید و شرط حکومت سیسی تبدیل شد. شاه عبدالله، حاکم پیشین سعودی، نیز در عداوت با اخوانالمسلمین با سیسی شریک شد و این گروه را یک گروه تروریستی خواند. شاه سلمان که در سال گذشته روی کار آمد اما رویکردی دوستانهتر در قبال اسلام سیاسی اتخاذ کرد. او و پسرش محمد بن سلمان که وزیر دفاع است، بهسرعت وابستگان اخوانالمسلمین را در کشورهای سوریه و یمن پناه دادند که تا حدود زیادی موجب ناخشنودی سیسی و خوشحالی اردوغان شد. شادی حمید، کارشناس ارشد موسسه بروکینگز میگوید: «سیاست خارجی در این کشورها به خوبی نهادینه نشده است. صحبت ما روابط دولت با دولت به مفهوم عادیاش نیست. روابط عربستان-مصر، مصر-ترکیه یا ترکیه-عربستان را در نظر بگیرید. همه این روابط به رفتارهای غیرقابل پیشبینی افراد وابسته است.»