دو کارگر ساختمانی بر اثر سقوط بالابر کشته وزخمی شدند، سقوط یک کارگر جوان به چاهک آسانسور در تهران به مصدومیت او انجامید، یک کارگر بر اثر سقوط در کارخانه کشتیسازی جان باخت مرگ دلخراش کارگر جوان در دستگاه نورد آهن و بسیاری خبرهای تلخ و ناراحتکننده دیگر از این دست را روزانه میتوان در رسانههای مختلف دید و شنید.
به نقل از صمت، فرهنگ ایمنی و حفاظتی در محیط کار ارتباط مستقیم با سلامت و بهداشت نیروی کار، رشد و توسعه اقتصادی جوامع دارد و مدیریت منابع انسانی نیازمند صیانت از نیروی کار و ایمنسازی محیط کار است. در ماده ۸۵ قانون کار آمده است: برای صیانت نیروی انسانی و منابع مادی کشور رعایت دستورالعملهایی که از طریق شورای عالی حفاظت فنی (برای تامین حفاظت فنی) و وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشکی (برای جلوگیری از بیماریهای حرفهای و تامین بهداشت کار و کارگر و محیط کار) تدوین میشود، برای تمامی کارگاهها، کارفرمایان، کارگران و کارآموزان الزامی است. تغییر در طراحی تجهیزات و فرآیندها، جایگزینی مواد و روشهای مصرف، حفاظگذاری و ایزوله کردن تجهیزات و…
از جمله فعالیتها در زمینه روبهرو شدن با خطر در محیط کار هستند.
در این میان استفاده از تجهیزات حفاظت فردی به عنوان آخرین عامل کاهنده شدت اثرات حادثه ـ به دنبال لحاظ کردن تدابیر حفاظتی مختلف ـ اهمیت ویژهای دارد. انتخاب صحیح، تجهیزات حفاظتی متناسب با نوع کار، استفاده درست از تجهیزات، مراقبت و نگهداری مناسب از جمله مواردی هستند که باید در برنامههای حفاظتی و پیشگیرانه هر سازمان در نظر گرفته شوند. یکی از مشکلات مهم صنایع به ویژه در کشورهای در حال توسعه، مشکلات ایمنی و بهداشتی پرسنل شاغل در صنایع است. ایمنی به عنوان شاخصی درباره درجه نسبی فرار از خطر و بهداشت حرفهای به عنوان مفاهیمی برای ارزیابی میزان تماس شاغلان با آلایندههای مختلف و متعدد محیطهای کار از جمله موارد حائز اهمیتی هستند که مدیران صنایع میبایست به آن توجه کنند. بدیهی است شناسایی و کنترل خطر برای بالا بردن سطح بهرهوری در صورت دارا بودن محیطی بهداشتی، ایمن و کارگران سالم امکانپذیر خواهد بود.