خانه صنعت، معدن و تجارت استان تهران
نوشته های مرتبط
دانش فرانسوی‌ها برای تیپ‌های مدل‌سازی اکتشافی
از دیگر اتفاق‌ها یا شاید مزیت‌هایی که رفع تحریم برای کشور داشت، حضور هیات‌های مختلف خارجی در ایران و اعلام آمادگی برای سرمایه‌گذاری در حوزه معادن و صنایع وابسته به آن بود. ایران در سفرهای اروپایی خود به کشورهای صاحب فناوری در حوزه معدن موفق به امضای تفاهمنامه‌های همکاری با آنها شد. یکی از این تفاهمنامه‌ها در حوزه زمین‌شناسی و اکتشافات معدنی بود که بین ایران و فرانسه بسته شد.رئیس سازمان زمین‌شناسی و اکتشافات معدنی کشور درباره این تفاهمنامه که چندی پیش به امضا رسیده به صمت گفت: در این تفاهمنامه بین سازمان زمین‌شناسی و اکتشافات معدنی ایران و سازمان زمین‌شناسی فرانسه، بیشتر بحث انتقال دانش فنی مطرح بوده که مقدمات آن آغاز شده است.به گفته محمدتقی کره‌ای، دو منطقه مورد نظر برای اجرایی کردن فعالیت‌های مشترک خود با فرانسه انتخاب کردیم که قرار است فعالیت روی آنها آغاز شود. در واقع دلیل اصلی از انعقاد این تفاهمنامه انتقال دانش فنی و کسب تجربه سازمان فرانسه در زمینه اکتشافات عمیق است.معاون وزیر صنعت، معدن و تجارت با بیان اینکه یکی از محدوده‌های انتخاب شده در استان سمنان است در ادامه گفت: برای انجام فعالیت‌های اکتشافی عمیق، دانشمندان و متخصصان ایرانی انجام عملیات ژئوفیزیک هوایی را برعهده دارند؛ اما در دیگر بخش‌ها، همچون مدل‌سازی‌های اکتشافی که فرانسه تجربه‌های قابل‌قبولی در کشورهای دیگر دارد، قصد داریم از تجارب آنها برای این محدوده‌ها استفاده کرده و به توسعه محدوده‌های معدنی کمک کنیم. ضمن اینکه ایران به دلیل برخورداری از نیروهای انسانی متخصص، توانسته در کشورهای منطقه جایگاه قابل‌قبولی داشته و خدمات فنی و مهندسی خود را در حوزه معدن به دیگر کشورها صادر کند.
نیاز صنایع پیشرفته به مواد معدنی
درحال‌حاضر، بشر برای رسیدن به اهداف و آرمان‌های پایان‌ناپذیر خود، به استفاده از منابع طبیعی موجود در زمین روی آورده که مواد معدنی می‌تواند به‌عنوان یکی از تامین‌کنندگان اصلی به شمار آید.
توسعه صنعت و پیشرفت و دگرگونی در فناوری‌ها به نوعی وابسته به برخی از مواد معدنی است. به‌عنوان مثال در صنایع های‌تک مانند هوا فضا و صنایع الکترونیک، نیاز به برخی مواد معدنی موجب شده تا ارزش این عناصر نیز در جهان روبه افزایش رود. در این میان استفاده از روش‌های نوین استحصال برای دستیابی به ماده‌ای با خلوص بالا، امروزه از سوی کشورهای صاحب فناوری در دستور کار قرار گرفته است. به جرات می‌توان گفت یکی از راه‌های رسیدن به توسعه پایدار استفاده از ظرفیت‌هایی است که هر کشور در اختیار دارد که باید با یک برنامه‌ریزی از پیش تدوین شده برای تکمیل چرخه تولید و رسیدن به ارزش افزوده برای آن برنامه‌ریزی کند. البته در این راه، گسترش استفاده از منابع زیرزمینی و طبیعی ناشی از توسعه فناوری‌های بشری علاوه بر به خطر انداختن رویکرد توسعهٔ پایدار، براساس منطق عمومی عرضه و تقاضا، جایگاه اقتصادی و حساسیت عناصر و مواد خام را نیز تغییر داده است. این تغییرات به تناسب کارکردها و ظرفیت‌های عناصر، مواد خام و همچنین فراوانی و سهولت دسترسی ناشی از حاکمیت منطقه‌ای، فناوری‌های استخراج و استحصال و امکان جایگزینی در طول زمان شدت و ضعف متفاوتی داشته‌اند.
