صنعت لوازمخانگی در دنیا پس از صنعت خودروسازی بیشترین اشتغالزایی را دارد و بر این اساس، کشورهایی که به این صنعت دست یافتهاند برای آن اهمیت بسیاری قائل میشوند.
این در حالی است که ایران از سالهای گذشته تاکنون در حمایت از تولید لوازمخانگی با یک چالش بزرگ به نام قاچاق روبهرو است. قاچاق کالا یا واردات غیرقانونی از جمله فرآیندهایی است که در اقتصاد بیشترین آسیب را به تولید داخل میزند. همچنین علاوهبر آسیبی که به بخش تولید صنایع وارد میشود، طرف خریدار در معرض آسیبهایی قرار میگیرد که یکی از مهمترین آنها بدون متولی بودن کالای قاچاق است. محصولات رسمی در کشور متولی دارند و تولیدکنندگان تا مدت معینی موظف به ارائه خدمات هستند اما کالای قاچاق اینطور نیست و هر آسیبی که وارد شود کسی عواقب آن را برعهده نخواهد گرفت.
به هر سوی آنچه در این زمینه اهمیت دارد تاثیر کالای قاچاق بر تولید داخل است. براساس دادههای درگاه ملی آمار سالانه حدود ۲۰میلیارد دلار کالای قاچاق وارد کشور میشود که ۱۲ تا ۱۳درصد سهم لوازمخانگی است. ارزش دلاری محصولات لوازمخانگی قاچاق حدود ۴میلیارد دلار است. به عبارت دیگر، برای سود عدهای خاص سالانه ۴میلیارد دلار از سهم کارگران، صنایع پاییندستی، صنایع بالادستی، سرمایهگذاران و طرحهای توسعهای ربوده میشود.
نظم عرضه و تقاضا یکی از اصلیترین شاخصهای قیمتگذاری در بازار است. در صورتی که کالاهای قاچاق از بازار حذف شود، عرضه در بازار کاهش مییابد. همچنین باید درنظر داشت تولیدکنندگان در سالهای گذشته با مشکل فروش روبهرو بودهاند و حجم قابل توجهی از کالا در انبارهای آنها دپو شده است. بر این اساس، تا مدتی کالاهای دپو میتواند جبران کالاهای قاچاق حذفشده باشد اما پس از به فروش رسیدن محصولات دپو اگر عرضه افزایش نداشته باشد، قیمت لوازمخانگی حبابی شده و باز هم سود اصلی از فروش عاید تولیدکننده نمیشود و این بازار است که قیمتهای غیرواقعی را به طرف تقاضا تحمیل میکند.