گستردگی دامنه مدیریت بحران
شرایط کنونی کسبوکار در کشور ما بسیار تحت شرایط خطرپذیری قرار دارد. از آتشسوزی و نقص فنی در کارخانه و کارگاه گرفته تا تغییرات و نوسانات نرخ ارز و نرخ بهره بانکی که همه اینها، واحدها و بنگاههای اقتصادی را با مخاطره روبهرو میکند. در این میان شاید پیشبینی نقص یک دستگاه در کارخانه راحتتر باشد اما پیشبینی آتشسوزی ناگهانی اندکی دور از تصور است. ممکن است شما بهعنوان یک مدیر صنعتی صبح از خواب بیدار شوید و ببینید قسمتی از فضای کارخانه دچار حریق شده یا تعدادی از دستگاهها خراب شدهاند و هزینه بسیاری متحمل شدهاید. باید قبل از به وجود آمدن این رویدادها آنها را پیشبینی و مستندسازی کنید تا از اندوخته هزینهای که برای این رویدادها در نظر گرفتهاید استفاده کنید و به نوعی غافلگیر نشوید. امروزه بهدلیل پیچیدهتر شدن فناوریهای سازمانی و نیز پیچیدگیهای محیطی روابط علت و معلولی گسترده شده و در نتیجه بهسادگی نمیتوان دستهبندی خاصی از بحرانها ارائه کرد؛ چراکه کارها به مرور تخصصیتر شده از این رو ارتباط میان پیچیدگی فناوریها و فرآیندهای تولید ایجاب میکند تا مدیر صنعتی با تمامی فرآیندهای سازمانی و تولیدی آشنا باشد. یکی از دلایل رشد مدیریت بحران در سازمانهای صنعتی نیز پیچیدهتر شدن نوع ریسکها در محیطهای صنعتی و بزرگ شدن صنایع تولیدی است. آنجا که بحث متنوعسازی در تولید صنعت مطرح میشود بهطور قطع بکارگیری دانشهای مختلفی را نیز در پی دارد. این دانشها ریسکهای مخصوص خود را به همراه دارند و برای کنترل آنها به افراد با تجربیات ویژه نیاز است تا بتوانند خطرهای مختلف را بررسی و کنترل کنند. یکی از دلایل نیاز سازمانها و صنایع به مدیریت بحران، کنترل هزینههای پیدا و ناپیدایی است که مدیران تولیدی را با خطر یا بحرانهای اقتصادی روبهرو میکند. این هزینهها شامل انواع خسارتها، هزینههای بیمه، هزینههای ایمنی و هزینههای اداری میشود که جزو هزینههای پیداست. اما هزینههایی که بهدلیل تخصیص نادرست منابع در تولید ایجاد میشوند، هزینههای ناپیدایی هستند که میتوانند موجب افت یک سازمان یا یک واحد صنعتی شوند بهطوری که قدرت تصمیمگیریهای بهینه را از مدیران صنعتی سلب و زمینههای بروز انواع بحران را مهیا میکنند. بنابراین لزوم مدیریت بحران در سازمان و صنایع بیش از پیش میشود. البته برخی از بحرانها همچون بحرانهای مالی و ورشکستگی در محدوده سیاستهای اقتصادی و دولتی نیز قابل تحلیل است؛ چراکه نمیتوان با قطعیت گفت تمامی بحرانها را یک کارآفرین یا مدیر صنعتی لایق بتواند از سر بگذراند. مصطفی رناسی، نایبرییس اتاق بازرگانی اصفهان در این زمینه به صمت گفت: «هیچ واحد صنعتی تمایل به تعطیلی ندارد اما در بیشتر مواقع کنترل بحران از دست مدیر صنعتی خارج میشود یا اینکه توانایی مقابله با آن را ندارد برای چنین واحدهای صنعتی که زیر بار فشار بحران اقتصادی خم شدهاند تنها راهحل تزریق تسهیلات و منابع مالی است تا دوباره جان بگیرند. به علاوه اینکه بحران انگیزه در واحدهای صنعتی و بدهکاریهای پیاپی واحد صنعتی را شبیه انسانی میکند که انرژی ندارد. »
برچسبتخصیص نادرست منابع ثبات اقتصادی دگردیسی رایانهها کل سیستم کسبوکار مدیران صنایع مدیریت بحران موازات صنعت
همچنین ببینید
سرعتگیرهای صنایع آیندهدار
چرا ایران در حوزه صنعتی شدن آهسته و کند پیش رفته است؟ تجربه کشورهای موفق ...