خانه صنعت، معدن و تجارت استان تهران
نوشته های مرتبط
شهروندان ساکن در محدوده مرزهای جزیره بریتانیا در یکی از سرنوشت‌سازترین روزهای تاریخ سیاسی معاصر این سرزمین روز پنجشنبه گذشته ۲۳ ژوئن ۲۰۱۶ (۳ تیر ۹۵) با شرکت در همه‌پرسی سراسری، آرای خود را درباره اینکه آیا بریتانیا باید در اتحادیه اروپا بماند و همچنان عضوی از این باشگاه قدرتمند باشد یا اینکه باید آن را ترک کند، به صندوق‌های رای ریختند.
به نقل از صمت: در پایان رای‌گیری روز پنجشنبه که با مشارکت ۷۲/۲ درصدی مردم بریتانیا برگزار شد برخلاف پیش‌بینی‌های بیشتر دست‌اندرکاران و مقامات ارشد سیاسی انگلیس و ابراز امیدواری مقامات رده‌بالای کشورهای اروپایی و امریکایی، شهروندان بریتانیایی موافق با خروج این جزیره از اتحادیه اروپا با حدود ۵۲ درصد (۵۱/۹درصد) رای مثبت به برکیست نتیجه این همه‌پرسی را به نفع خود رقم زدند و دیوید کامرون و گروه رای‌دهندگان همصدا با او که مخالف برکیست و خواهان ادامه حضور بریتانیا در جمع کشورهای اتحادیه اروپا بودند درنهایت فقط توانستند ۴۸/۱درصد از آرای مردم را به نفع خودشان جمع‌آوری کنند. به عبارت دیگر از مجموع ۳۳میلیون و ۵۵۱هزار و ۹۸۳ شهروند بریتانیا- شامل انگلیسی‌ها، ایرلندی‌ها و اسکاتلندی‌ها- که در این انتخابات شرکت کرده بودند، تعداد ۱۷میلیون و ۴۱۰هزار و ۷۴۲ نفر (معادل ۵۱/۹درصد) رای به خروج بریتانیا از اتحادیه اروپا دادند در حالی که موافقان ادامه حضور این جزیره در جمع کشورهای اتحادیه اروپا در پایان ۱۶میلیون و ۱۴۱هزار و ۲۴۱ رای (معادل ۴۸/۱درصد) را به صندوق‌های رای ریختند. به این ترتیب بریتانیا باید ظرف ۲ سال آینده تمامی اقدامات لازم برای خروج کامل از اتحادیه اروپا را به انجام برساند و با وجود آنکه در این ۲ سال همچنان به عنوان یکی از کشورهای این اتحادیه محسوب خواهد شد اما دیگر حق حضور و مشارکت در تصمیم‌گیری‌های کلان اتحادیه اروپا را نخواهد داشت. اما اگر بخواهیم به همه ابعاد و حواشی این همه‌پرسی و نظرات و دیدگاه‌های موافقان و مخالفان ادامه حضور بریتانیا در اتحادیه اروپا و نیز پیامدها و دستاوردهای احتمالی آتی در هر دو حالت ماندن یا ترک اتحادیه برای بریتانیا بپردازیم، بد نیست بدانیم که سابقه شکل‌گیری اتحاد میان کشورهای اروپایی و تولد پدیده‌ای به نام اتحادیه اروپا به سال‌ها پیش از این و به شکل دقیق‌تر به ۴۳ سال پیش یعنی سال ۱۹۷۳ میلادی بازمی‌گردد و بریتانیا نیز از همان زمان به‌نوعی عضو این گروه به شمار می‌رفت. «مرد بیمار اروپا» که لقب بریتانیا در سراسر جهان بود تا پیش از تشکیل این اتحادیه از جنبه اقتصادی و کیفیت و کمیت نرخ رشد اقتصادی در شرایط مناسبی قرار نداشت اما به فاصله کمتر از دو دهه جایگاه خود را از پایین‌ترین رتبه‌های شاخص رشد اقتصادی در میان کشورهای اروپایی به یکی از اقتصادهای پیشرو در گروه جی۷ ارتقا داد هر چند که مخالفان حضور این کشور در اتحادیه اروپا معتقدند که این پیشرفت کم‌نظیر بریتانیا در حقیقت نتیجه تلاش‌ها و اقدامات تنها بانوی نخست‌وزیر بریتانیا یعنی مارگارت تاچر فقید بوده است و نه عضویت و حضور این سرزمین به عنوان بخشی از اتحادیه اروپا. بحث و جدل‌های مربوط به ادامه حضور یا خروج ممالک بریتانیایی از اتحادیه اروپا از همان سال‌های نخست تا به امروز ادامه داشته است و آخرین رای‌گیری سراسری برای تعیین پاسخ این سوال در سال ۲۰۱۳م انجام شد که نتیجه آن ادامه حضور بود. در برهه کنونی اما شرایط موجود متفاوت از گذشته و البته بسیار نامعلوم است زیرا طی حدود یک سال گذشته بارها و بارها اقدام به نظرسنجی از اقشار گوناگون شهروندان بریتانیایی، ایرلندی و کشورهای همسود در سراسر جزیره شده و تاکنون نسبت گروه موافقان حضور با گروه مخالف آن بسیار نزدیک به هم بوده و گویی نوعی رقابت شانه‌به‌شانه در این زمینه شکل گرفته است.
