۳. چین در کنفرانس آب و هوای سازمان ملل در پاریس متعهد شد که مصرف زغالسنگ خود را قطع کند و به جای آن استفاده از انرژیهای تجدیدپذیر مانند باد و خورشید را تا سال ۲۰۲۰میلادی افزایش دهد.
۴. همچنین «بیامای» ادعا میکند رشدی که به تازگی در واردات زغالسنگ حرارتی چین اتفاق افتاده، ناشی از عوامل عرضه و تقاضا بود که دوام نخواهد داشت. در سال ۲۰۱۶میلادی تولید زغالسنگ در چین قطع شد این اتفاق به این دلیل بود که دولت میخواست مازاد عرضه را که باعث کاهش قیمتها شده بود، قطع کند. در نتیجه به طور رسمی استخراج زغالسنگ را کاهش داد که به دنبال آن افزایش تقاضا برای واردات پیش آمد. مسئله دیگری که بنا بر توضیح «بیامآی» در این بین وجود دارد، این است که افزایش واردات زغالسنگ حرارتی ناشی از اقدامات اخیر دولت برای تحریک ارتقای فعالیت صنایع است، اما این اقدامات تا سال ۲۰۱۷میلادی متوقف میشود و نیاز به این ماده را از بین میبرد.
تداوم واردات با حفظ تقاضای داخلی
به طور خلاصه چین در سال ۲۰۱۵میلادی، ۱۰۸ میلیون تن زغالسنگ حرارتی وارد کرد. این عدد در مقایسه با سال ۲۰۱۴میلادی ۳۳/۱ درصد کاهش داشته است. بیامآی پیشبینی میکند واردات باید در سال ۲۰۱۶میلادی به همان اندازه باشد و در سال ۲۰۱۷ تا سال ۲۰۲۰میلادی بهتدریج کاهش بیابد. این کاهش به دلیل ضعفی است که در رشد مصرف اتفاق میافتد: مصرف زغالسنگ در سال ۲۰۲۵میلادی نسبت به اوجی که در سال ۲۰۱۳میلادی وجود داشت، ۲/۵درصد کمتر خواهد بود. (در این سال و در اوج واردات ۱۹۲ میلیون تن زغالسنگ به این کشور وارد شد. )
در نهایت اگر صنایع داخلی چین در استفاده از زغالسنگ پافشاری کنند و به دنبال آن قیمتهای داخلی بالا رود، چین روندی را که پیش گرفته، ادامه میدهد و در غیراین صورت نمیتوان به این رشد امیدوار بود.
منبع: روزنامه صمت