در شرایط کنونی وضعیت رقبا در بازار ایران را چگونه ارزیابی میکنید؟
در این خصوص به مقایسه وضعیت تولید فولاد ایران و هند در منطقه میپردازم. در این زمینه، آمار تولیدات زنجیره ارزش کشور هند در پایان برنامه پنجساله این کشور تا سال ۲۰۱۵ نشان میدهد با تولید ۶/ ۸۹ میلیون تن فولاد با کسری حدود ۱۷ درصد، تحقق اهداف تولید از وضعیت مناسبی برخوردار بوده است. این درحالی است که ایران هدف تولید فولاد خود را، ۳۸ میلیون تن تا انتهای برنامه پنجم توسعه (تا سال ۱۳۹۴) تبیین کرد که با تولید ۱/ ۱۶ میلیون تن فولاد در سال ۲۰۱۵، دارای انحراف ۵۷ درصدی از این برنامه است. از سوی دیگر در کشور هند هدف تولید ۳۰۰ میلیون تن فولاد تا انتهای سال ۲۰۲۵ برنامهریزی شده است که اگر ظرفیت تولید فولاد به ۳۰۰ میلیون تن تا سال ۲۰۲۵ برسد، نرخ رشد GDP کل دوره آن باید بیش از ۸ درصد باشد یا صنایع دیگر برنامهریزی قابل توجهی به صادرات داشته باشند. پس این کشور توجه ویژهای به امر صادرات را در دستور کار خود قرار داده است. بر اساس محاسبات، این کشور در سال ۲۰۲۵ با مازاد مصرف ۱۰۰ میلیون تن فولاد مواجه است که باید صادر شود. این در حالی است که ایران تولید ۵۵ میلیون تن فولاد را تا انتهای سال ۲۰۲۵ برنامهریزی کرده است و بر اساس محاسبات با مازاد مصرف حدود ۱۵ میلیون تن فولاد مواجه خواهد بود.
برای فولاد مازاد تولیدی در کشور باید چه برنامهریزی کرد؟
ایران در این خصوص راهی دشوار در پیش دارد، چراکه با وجود حجم بالای نیروی انسانی سربار تولید، هزینههای حمل و نقل جادهای، ریلی و دریایی و جانمایی نادرست طرحهای فولادی عملا محصول، رقابتپذیر نیست. بنابراین بدون افزایش بهرهوری و متعاقبا افزایش رقابتپذیری محصول، عملا جایگاهی در بازار جهانی و منطقه نخواهیم داشت.
ارزیابی شما از وضعیت بازار فولاد جهانی در سال جدید میلادی چیست؟
بر اساس مطالعات انجمن جهانی فولاد (World Steel) ، تقاضای فولاد با افزایش رشد ۲/ ۰ درصد به ۵۰۱,۱ میلیون تن در سال ۲۰۱۶ رسیده است که در سال ۲۰۱۵ تقاضا با کاهش ۳/ ۰ درصدی همراه بوده است. در سال ۲۰۱۷ نیز پیشبینی میشود که تقاضای جهانی فولاد با رشد ۵/ ۰ درصد به ۵۱۰,۱ میلیون تن افزایش یابد. بنابراین با توجه به برنامه افزایش ظرفیت تولید فولاد هند در سال آتی میلادی، پیشبینی میشود که قیمت تمام شده در منطقه کاهش پیدا کند و همچنین تولیدکنندگان فولاد ایران باید به تولید سبد محصولات فولادی متنوع و متناسب با بازار داخل و منطقه سوق پیدا کنند تا سهم خود را در بازار منطقه حفظ کنند.