افزایش سرمایه صوری در ایران
این پژوهش با استفاده از شاخص خلق نقدینگی، نتیجه گرفته است که «در سالهای گذشته الزامات افزایش سرمایه از محل آورده نقدی سرمایهگذاران موجب افزایش شاخص خلق نقدینگی نشده و عمده افزایش سرمایه سیستم بانکی از سایر اقلام حسابداری بوده است». بر اساس این متن، افزایش سرمایه از طریق سایر اقلام تاثیر چندانی بر عملیات واسطهگری مالی ندارد و بانکها صرفا از محل مازاد تجدید ارزیابی داراییهای خود، شکل بهتری از ساختار سرمایه بانکی را احتمالا با هدف کاهش نسبتهای اهرمی و ریسک ناشی از آن طی سالهای اخیر ارائه دادهاند. علاوه بر این، نتایج مدل نشان داده است که «رابطه افزایش سرمایه آورده نقدی با نسبت تسهیلات به دارایی معنیدار و منفی است.» امری که از آن، در راستای استخراج این نتیجهگیری استفاده شده است که «الزامات افزایش سرمایه از محل آورده نقدی سرمایهگذاران موجب افزایش تسهیلات و عملکرد سیستم بانکی در ارائه تسهیلات و اثر بر اقتصاد نشده است و عمده افزایش سرمایه سیستم بانکی از سایر اقلام حسابداری بوده است که تاثیر چندانی بر عملیات واسطهگیری سیستم بانکی ندارد.»
این پژوهش میگوید «برای اطمینان بیشتر از نتایج به دست آمده»، علاوه بر سنجش اثر افزایش سرمایه بر شاخص خلق نقدینگی، تاثیر این امر بر شاخص «نسبت تسهیلات به دارایی» را نیز مورد بررسی قرار داده و نتیجه گرفته است که «رابطه افزایش سرمایه با نسبت تسهیلات به دارایی نیز معنیدار و منفی بوده است». به عبارت دیگر، الزامات افزایش سرمایه نقدی، موجب افزایش تسهیلات و عملکرد مثبت سیستم بانکی در ارائه تسهیلات و اثربخشی بر اقتصاد نشده است. امری که نتایج قبلی را تایید میکند که «عمده افزایش سرمایه سیستم بانکی، از سایر اقلام حسابداری بوده و تاثیر چندانی بر عملیات واسطهگری سیستم بانکی نداشته است».