سال ۱۳۸۲ با توجه به سند چشمانداز ۲۰ساله کشور و پیشبینی لزوم دستیابی به تولید سالانه ۵۵میلیون تن فولاد خام، مطالعات جامعی درباره ۸ طرح استانی انجام شد. اما فعالان این حوزه ابراز میکنند تصمیمگیریهای اولیه و مکانیابیهای انجام شده در اینباره کارشناسی نشده و عجولانه بوده است.
به نقل از روزنامه صمت: یکی از ایرادهای اساسی این طرحها، موضوع کمبود منابع آبی در مناطقی است که برای احداث واحدهای فولادی در نظر گرفته شده بود و این موضوع درصد ریسک را برای جذب مشارکان داخلی و خارجی بالا برده بود. با این همه بعد از گذشت ۱۴ سال از آغاز این طرحها، به گفته مسئولان، فقط طرح فولاد سفید دشت است که به مرحله بهرهبرداری نزدیک شده است. البته یکی دو طرح دیگر نیز با پیشرفت فیزیکی خوبی روبهرو بوده با این حال این سوال مطرح میشود که علت به تعویق افتادن این پروژه چه بوده است. صمت با مسئولان و کارشناسان مرتبط با این پروژه گفتوگو کرده است.
در طرح باید اصلاحاتی انجام شود
معاون پیشین بهرهبرداری فولاد مبارکه درباره مشکلاتی که بهرهبرداری از طرح فولاد سفید دشت با آنها روبهرو است به صمت گفت: با کلید خوردن برای احداث فولاد سفید دشت و پیشرفت نسبی طرح، هزینه زیادی صرف شد و انتظاراتی را برای مردم استان بهوجود آورد. هنگامی که نهایی شدن طرح با مشکلاتی روبهرو شد دیگر امکان رها کردن پروژه وجود نداشت. بنابراین تصمیم گرفته شد در کلیات فنی طرح اصلاحاتی ایجاد شود. محمود اربابزاده اظهار کرد: مشکلات مربوط به تامین آب مورد نیاز بهدلیل مکانیابی اشتباه، عمدهترین چالش پیش روی اتمام این طرح بود زیرا جمعیت زیادی از مردم استان به کشاورزی مشغول هستند و کمبود آب میتواند مشکلاتی جدی برای آنها بهوجود بیاورد. وی ادامه داد: در استان چهارمحال و بختیاری کارخانههایی وجود دارد که ورق فولادی را به عنوان ماده اولیه استفاده میکنند. واحدهایی مثل ورق خودرو گالوانیزه چهارمحال بختیاری با تولید۳۰۰هزار تن، ورق قلع اندود فرخشهر با تولید ۱۵۰هزار تن و ورق گالوانیزه تاراز با تولید ۲۰۰هزار تن. به عبارت دیگر استان چهارمحال و بختیاری سالانه به حدود ۶۰۰هزار تن ورق فولادی نیاز دارد و این طرح میتواند زنجیره تولید را درون استان تکمیل و ارزشافزوده بسیار خوبی را برای استان ایجاد کند. وی افزود: بنابراین باید با در نظر گرفتن نقاط مثبت طرح برای استان اصلاحاتی در طرح انجام شود تا آسیبهای آن به حداقل برسد براساس این تصمیم گرفته شده تا از فناوریهای نوینی در این واحد تولیدی استفاده شود تا علاوه بر کاهش مصرف آب، تصمیمات کارشناسی نشده گذشته نیز جبران شود. این طرحها عبارتند از؛ نصب برجهای خنککننده با هوای خشک، بازیافت پسابهای تولیدی و جایگزینی خط نورد سرد به جای نورد گرم که به آب کمتری نیاز دارد.