وی ادامه داد: نخست باید سیاستهای کلی را ببینیم و بعد جایگاه قرارداد با خارجیها را در آن پیدا کنیم؛ یکی از دلایل عدم اتفاق نظر این است که سیاستهای کلی بهرهبرداری را نمیدانیم، چنان که از یک دیدگاه پاسخ این است که ما باید تولید نفت را پایین بیاوریم، چرا که تولید ۳.۷ میلیون بشکه در روز بسیار سنگین است و میادین نفتی ما برای آینده آسیب جدی خواهند دید.
وی با بیان اینکه تشخیص این مسئله با مهندسان مخزن است، گفت: علت توسعهنیافتگی ما این است که در مهمترین مسائل کشور، نهاد تصمیمگیری وجود ندارد، چنان که اگر سیاست درست این است که تولید را پایین بیاوریم، در آن صورت اصلاً دلیلی ندارد که با شرکتهای خارجی قرارداد ببندیم.
این استاد برجسته اقتصاد و انرژی ادامه داد: عدهای که از مخازن چیزی نمیدانند میگویند باید ۵ میلیون بشکه در روز نفت تولید کنیم اما مهندسان مخزن میگویند منابع ما ظرفیت تولید ۳ میلیون بشکه در روز را دارند و در صورت تولید ببشتر ضربه خواهند خورد.
*مهندسان ایرانی جنگیدند تا خارجیها بپذیرند به میادین نفتی گاز تزریق کنند
وی ادامه داد: میگویند چون مخازن مشترک را همسایگان بردند، همه چیز را بدهید خارجیها در قراردادها ببرند و به بهانه مخازن مشترک، بار زیادی بر گردن اقتصاد ملی میگذارند، اما هیچکس پاسخ نمیدهد که در وزارت نفت چه تمهیدات حقوقی و فنی درباره میادین مشترک اندیشیده شده است.
وی با بیان اینکه تولید صیانتی زمین مانده اما ربط آن به خارجیها را نمیدانم، گفت: مهندسان مخازن ایرانی میگویند این ما بودیم که اولینبار به شرکتهای خارجی گفتیم تولید شما غیرصیانتی است و شرکتهای خارجی حاضر نبودند صیانتی تولید کنند؛ مهندسان ایرانی جنگیدند تا خارجیها قبل از انقلاب پذیرفتند که به میادین نفتی گاز تزریق کنند.