خانه صنعت، معدن و تجارت استان تهران
نوشته های مرتبط
الحاق به vwro لازم است اما کافی نیست
فریدون خاوند پیامدهای الحاق ایران به سازمان تجارت جهانی را بررسی کرد الحاق ایران به سازمان تجارت جهانی موقعیت استراتژیکی است که یک سوی آن به خروج ایران از اقتصاد جزیرهای منتهی و سوی دیگر تهدیدی جدی برای اقتصاد ایران ترسیم می‌شود. این دیدگاه طی دو دهه اخیر و از اولین روزهای تلاشی ایران برای پیوستن به سازمان تجارت جهانی طرح شده و در نبرد با یکدیگر بوده‌اند. در این میان اظهارنظر مقامات ارشد اتحادیه اروپا و اعزام هیاتهای متعدد به ایران فصل جدیدی را در روابط تجاری فی مابین به وجود آورده است. اظهارنظر فدریکاموگرینیمسوول سیاست خارجی اتحادیه اروپا درخصوصی حمایت اتحادیه از ایران برای الحاق به WTO هم در این میان مزید بر علت شد و بر آتش تنور رسانه‌ای این موضوع افزود و در محافل داخلی و خارجی مباحثات در این باره از سر گرفته شد. در چنین فضایی فریدون خاوند، استاد دانشگاه رنه دکارت (پاریس) هر دو این شرایط را برای اقتصاد ایران محتمل می‌داند و می‌گوید: «ورود به سازمان تجارت جهانی برای ایران مسلماً یک فرصت است ولی در این زمینه باید واقع بین بود باید مدام تکرار کرد که ورود به سازمان تجارت جهانی برای ایران به خودی خودمعجزه اقتصادی به وجود نمی‌آورد. ورود به این سازمان منافع دارد، ولی هزینه‌هایش را هم باید در نظر گرفت.» وی توضیح می‌دهد: «سازمان تجارت جهانی راژاندارم بازرگانی بین‌المللی توصیف کرده‌اند. این سازمان ناظر بر آزادسازی دادوستد بین‌المللی است، ولی در چارچوب مذاکراتی طولانی و به صورت چندجانبه» خاوند عنوان می‌کند که امروز بعد از چند قرن تجربه بخش بسیار بزرگی از کشورهای جهان به این نتیجه رسیده‌اند که بازرگانی بین‌المللی سطح رفاه و ثروت کشورها را بالا می‌برد. به اعتقاد خاوند ایران به عنوان یکی از اعضای جامعه جهانی باید قوانین بازی در نظام بین‌المللی اقتصادی را رعایت کند. استاد دانشگاه رنه دکارت همچنین اذعان دارد که سازمان تجارت جهانی در کنار صندوق بین‌المللی پول و بانک جهانی، یکی از سه ستون اصلی این نظام بین‌المللی اقتصادی است و این نظام کنونی مسلماً ایرادهای فراوانی دارد ولی برای رفع این ایرادها باید از درون تلاش کردونه از بیرون، آن هم وقتی صدای یک یا چند کشور به جایی نمی‌رسد. خاوند عنوان می‌کند که اقتصادها می‌توانند طی یک دوران کوتاهی از راه سیاست‌های حمایتی در یک فضای بسته زندگی کنند. ولی بسته ماندن یک اقتصاد
در درازمدت همیشه به زیان اقتصاد ملی و شهروندان تمام شده است.
علت اصلی استقبال اتحادیه اروپا از پیوستن ایران به سازمان تجارت جهانی را چه میدانید؟ اتحادیه اروپا خواستار فراهم شدن زمینه ورود ایران به سازمان تجارت جهانی است، زیرا اعضای آن، از آلمان و فرانسه گرفته تا اسلوونی و یونان، «عادی شدن» موقعیت این کشور را در شبکه روابط بین‌المللی اقتصادی به سود خود تلقی می‌کنند. میدانیم که در پی انعقاد «برجام» ده‌ها هیات اروپایی به تهران آمدند و موافقتنامه‌های زیادی میان ایران و اعضای اتحادیه اروپا در زمینه‌های گوناگون به امضا رسید. با این همه وجود یک سلسله دشواری‌ها به ویژه در روابط میان تهران و واشنگتن مانع از آن می‌شود که ایران واروپا بتوانند از تمام ظرفیت‌هایی که در روابط میان آن‌ها وجود دارد استفاده کنند اتحادیه اروپا به دلیل اهمیت فراوانی که برای ایران و امکانات بالقوه عظیم آن قائل است. اصرار دارد. که ایران هرچه بیشتر در جامعه اقتصادی بین‌المللی و نهادهای آن، از جمله همین سازمان تجارت جهانی ادغام شود. به بیان دیگر از دیدگاه این مجموعه بزرگ اقتصادی برقراری روابط تنگاتنگ با ایران در گرو «عادی شدن» جایگاه این کشور در جامعه بین‌المللی است. همین دیدگاه شرایط مناسب تری را برای از سر گرفتن گفتوگوها میان ایران و سازمان تجارت جهانی به وجود می‌آورد. پسی شما معتقدید اتحادیه اروپا می‌تواند در زمینه سازی برای الحاق ایران به سازمان تجارت جهانی مؤثر باشد. در یک نگاه کلی آیا پیوستن به این سازمان برای ایران یک فرصت است یا آنطور که در بعضی از تحلیل‌ها دیده می‌شود، یک تهدید ایران به عنوان یکی از اعضای جامعه جهانی باید قوانین بازی در نظام بین‌المللی اقتصادی را رعایت کند. سازمان تجارت جهانی در کنار صندوق بین‌المللی پول و بانک جهانی یکی از سه ستون اصلی این نظام اقتصادی استنظام بین‌المللی اقتصادی کنونی مسلماً ایرادهای فراوان دارد، ولی برای رفع این ایرادها باید از درون تلاش کرد و نه از بیرون، آن هم وقتی صدای یک یا چند کشور به جایی نمی‌رسد. کسانی که سازمان تجارت جهانی را برای ایران یک تهدید تلقی می‌کنند باید اول توضیح بدهند که چگونه ۱۶۴ کشور به این سازمان پیوسته‌اند یا همه این کشورها تصمیم گرفته‌اند. تیشه به ریشه اقتصاد شیبان بزنند؟ چرا چینی‌ها برای ورود به این سازمان رنج یکمذاکره بسیار دشوار ۱۳ ساله را به جان خریدند؟ چرا ویتنامی‌ها ۹ سال برای ورود به این سازمان مذاکره کردند؟ آیا ایران تفته جنایافته است که باید همچنان خارج از این سازمان بماند؟ بر این نکته اساسی هم باید تاکید کرد که در میان همه اقتصادهای مهم دنیا ایران تنها اقتصادی است که هنوز خارج از این سازمان قرار دارد. بنابراین به نظر من تهدید تلقی کردن سازمان تجارت جهانی با هیچ منطقی نمی‌خواند.
