خانه صنعت، معدن و تجارت استان تهران
نوشته های مرتبط
شیرین کننده ها در چهار گروه اصلی طبیعی، مصنوعی، تصفیه شده و الکل های قندی طبقه بندی می شوند.
شیرین کنندههای طبیعی از سالم ترین منابع قندی هستند که تاریخچه مصرف طولانی دارند.
با تولد صنعت قند و تولید انواع تصفیه شده ی شیرین کننده ها مصرف این مواد افزایش یافت ولی گسترش بیماری های قلبی و عروقی، چاقی، دیابت و سایر اختلالات متابولیکی که به سبب ایجاد تغییرات گریز ناپذیر در شیوه زندگی انسان ها بروز یافته اند، موجب شد تا بشر به جایگزینی مواد شیرین کننده مصنوعی روی بیاورد. این مواد انرژی زیادی تولید نمی کنند و برخی از آن ها بدون آن که وارد روند سوخت و ساز بدن شوند دفع می گردند. تولید این مواد امکان تهیه نوشابه ها، شکلات ها و مرباهای رژیمی را برای مصرف بیماران دیابتی و افراد چاق فراهم آورده ولی در بحث مصرف این مواد، مسئله خطرات احتمالی آن ها در سلامتی انسان نیز مورد توجه بوده است. این مواد باید پس از تایید و تصویب کاربرد در مواد غذایی به عنوان افزودنی در صنایع غذایی استفاده شوند.
انواع شیرین کننده های طبیعی
آماساک
یک شیرین کننده طبیعی ژاپنی است که از تخمیر برنج قهوه ای شیرین به دست می آید. این نوشیدنی زود هضم برای تغذیه ورزشکاران استفاده شده و در پخت و پز و نانوایی نیز کاربرد دارد.
مالت جو
شیرین کننده ای سنگین و تیره رنگ است که از جو به دست می آید. طعم مالتی داشته و به صورت پودر یا مایع عرضه می شود.
این ماده به عنوان تنظیم کننده وضعیت روده استفاده شده و دیرهضم می باشد.
شربت برنج قهوه ای
شیرین کننده ای سنگین با طعمی ملایم است که از برنج قهوه ای تهیه می شود.
قند خرما
شیرین کننده ای پودری شکل است که از دانه های خشک خرما تهیه و عرضه می شود
فروکتوز
تحت نام لوولوزو قند میوه نیز شناخته می شود. میوه ها به طور معمول بین ۱ تا ۷ درصد فروکتوز دارند. این قند ۴۰ درصد وزن خشک عسل را نیز تشکیل می دهد.
شیرینی این ماده پس از حل شدن در آب به سرعت کاهش می یابد.
وجود مقادیر زیاد فروکتوز در یک محصول موجب ایجاد طعم و مزه تند و سوزاننده می شود. این قند بدون نیاز به انسولین متابولیزه شده و شیرین ترین قند ساده به حساب می آید.
متداول ترین منبع تهیه آن در اروپا کاسنی و سیب زمینی ترشی است. به دلیل محلول بودن زیاد آن معمولا به صورت شربت غلیظ استفاده می شود.
